Wzorzec FCI N° 172 /05.04.2024/EN
Wchodzi w życie 01.08.2024

PUDEL
(Caniche)
rewizja i aktualizacja tłumaczenia polskiego kwiecień 2024 Mirosław Redlicki
POCHODZENIE: Francja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 20.03.2024
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 2 Pudle.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Etymologicznie, francuskie słowo “caniche”
pochodzi od “cane”, francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa
rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był
używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego
wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim
nazwa “la caniche”, określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia
„barbet” i „caniche” /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia. Hodowcy
włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w oryginalnym typie i o jednolitym
umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu
przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian
wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi
upodobaniami.

WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z charakterystyczną, kędzierzawą
szatą – lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i
aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i
dumnego.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki.
Długość tułowia (mierzona między łopatką, a guzem kulszowym) przekracza nieco
wysokość w kłębie.
Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu.
Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej lojalności oraz
łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do
towarzystwa.

GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia.
Głowa musi być dobrze wyrzeźbiona i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt
delikatna.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z
góry, jest owalna w płaszczyźnie bocznej i nieco wypukła z profilu. Linie profilu
nieco rozbieżne. Łuki nadoczodołowe umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą
sierścią. Bruzda czołowa szeroka między oczami, zwęża się w kierunku
silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco
mniej wyraźny).
Stop: Tylko lekko zaznaczony, ale nie może być nieobecny.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Dobrze rozwinięty, o pionowym profilu; nozdrza otwarte. Czarny u pudli
czarnych, białych i szarych, dwubarwnych z czarnym, dwubarwnych z szarym,
czarnych podpalanych i trójbarwnych; czekoladowy u pudli brązowych, biało-
brązowych i brązowych podpalanych. U osobników płowych
(morelowych/czerwonych) i dwubarwnych z płowym, nos powinien być czarny lub
czekoladowy, w zależności od nasycenia maści. Nos osobników jasnopłowych
powinien być tak ciemny, jak to możliwe.
Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki.
Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy
wyznacza żuchwa, nie linia górnej wargi. Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość
ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając
poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; czekoladowe u pudli
brązowych. U pudli pomarańczowopłowych (morelowych) i czerwonopłowych, od
ciemnoczekoladowych do czarnych. Kąciki warg nie mogą być przesadnie
zaznaczone.
Szczęki / uzębienie: Pełny zgryz nożycowy. Zęby mocne.
Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe
wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki jarzmowe bardzo mało wydatne.
Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko
skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli
mogą być barwy ciemnego bursztynu.
Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; czekoladowe
u brązowych. U osobników jasnopłowych obwódki powiek powinny być tak ciemne,
jak to możliwe.
Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii,
rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta
oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte
długą, falistą sierścią. Wyciągnięty ku przodowi płat uszny powinien sięgać – lub
idealnie przekraczać – kącik warg.
SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa
noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco
mniejsza, niż długość głowy.
TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Linia
grzbietu: harmonijna i zwarta.
Kłąb: umiarkowanie rozwinięty. Wysokość w kłębie jest równa wysokości mierzonej
od górnej linii zadu do podłoża.
Grzbiet: krótki.
Lędźwie: mocne i umięśnione.
Zad: zaokrąglony, ale nie opadający.
Klatka piersiowa: sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości.
Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko. U dużych pudli
obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać o 10 cm
wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części
grzbietowej.
Linia dolna i brzuch: podciągnięta, ale nie przesadnie.
OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi (idealnie noszony w pozycji:
„dziesięć po dziewiątej” względem linii grzbietu). Cięcie ogona nie jest
dopuszczalne.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: idealnie proste i równoległe; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu.
Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w
kłębie.
Łopatki: ustawione skośnie, dobrze umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową
kąt 110°.
Ramię: długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki.
Nadgarstek: tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia.
Śródręcze: mocne; widziane z boku – niemal proste.
Łapy: raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i
zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli;
brązowe lub czarne u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie
kolorów – od rogowego po czarny. U pudli płowych – brązowe lub czarne, zgodnie z
kolorem szaty, tak ciemne, jak to możliwe.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: widziane z tyłu – równoległe; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie
widoczne.
Udo: dobrze umięśnione i silne. Kąt w stawie biodrowym wyraźny.
Kolano: Dobrze kątowane.
Staw skokowy: stosunkowo dobrze kątowany.
Śródstopie: raczej krótkie i pionowo ustawione. Pudel powinien rodzić się bez
wilczych pazurów na kończynach tylnych.
Stopy: raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i
zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli;
brązowe lub czarne u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie
kolorów – od rogowego po czarny. U pudli płowych – brązowe lub czarne, zgodnie z
kolorem szaty, tak ciemne, jak to możliwe.
RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście.
SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne i
płowe muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana
jest srebrna barwa skóry.
SZATA
Sierść:
Lokowata: obfita, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawa, elastyczna i
stawiająca opór naciskowi dłoni. Włos powinien być gruby, gęsty, równej długości;
powinien także tworzyć regularne loki. Sznurowy: obfity, o delikatnej, wełnistej
strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość
przynajmniej 20 cm.
Maść: jednolicie czarna, biała, brązowa, brąz ma być głęboki, raczej ciemny,
jednolity i w ciepłym odcieniu, jakiekolwiek białe znaczenia u pudli czarnych i
brązowych są wysoce niepożądane .
Szare, płowa. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze odcienie nie są dozwolone.
Szare: musi być jednolite, głębokie; nie może przechodzić w czerń ani w biel, ale
może zmieniać się z wiekiem.
Płowe: musi być jednolite. Może występować w odcieniach od jasnopłowego do
czerwonopłowego lub wręcz pomarańczowo-płowego (morelowego).
Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i
opuszki – dobrze pigmentowane. U osobników jasnopłowych cała pigmentacja
powinna być tak ciemna, jak to możliwe. Jakiekolwiek białe znaczenia u pudli
szarych i płowych są wysoce niepożądane.
Inne umaszczenia: łaciate, dwubarwne – biel powinna dominować, łatwy nie są
regularne: biało- czarne, biało-szare/niebieskie, biało-płowe, bało-brązowe; łaty
mogą występować także na kończynach, ale nie jest to pożądane.
Przewaga koloru, białe znaczenia na łapach, piersi, czasem na kufie i/lub końcu
ogona (psy płaszczowe, tuxedo)
zasadnicza maść czarna, zasadnicza maść brązowa.

Pełny Wzorzec FCI do pobrania tutaj.